Plagiaat – en piraterij – is voor merken een groot probleem. Volgens de BASCAP (Business Action to Stop Counterfeiting and Piracy), een organisatie van de Internationale Kamer van Koophandel (ICC), is de wereldwijde economische schade meer dan 600 miljard dollar (450 miljard euro). Dat meldt Textilwirtschaft.

Plagiaat vs. piraterij
Plagiaat is simpel gezegd het namaken van andermans producten zonder naamsvermelding. Piraterij is het namaken van producten zonder dat je je per se voordoet als de ‘uitvinder’. Bij plagiaat kun je denken aan het stelen van een ontwerp en daar je eigen logo opzetten. Bij piraterij wordt bijvoorbeeld een kopie van een merkproduct gemaakt door een ander dan dat merk, met daarop het logo van het oorspronkelijke merk.

De schade zou worden veroorzaakt door de omzet die de merken mislopen, en door de imagoschade die wordt geleden door de verkoop van namaakproducten. Klanten kunnen teleurgesteld zijn als blijkt dat hun aankoop geen origineel product betreft.

Kleine bedrijven
Niet alleen grote, bekende merken hebben te maken met namaak. Ook kleinere bedrijven worden steeds vaker gekopieerd, zo ervaart het Duitse adviesbureau Karg und Petersen. “Bedrijven zijn zich vaak pas laat bewust van de namaak, pas als de producten al op de markt zijn gebracht”, zegt Tim Karg tegen Textilwirtschaft. Volgens hem praten veel bedrijven niet graag over namaak. “Daarom willen wij een statement maken.”

Sportschoenen
Volgens de EU werden er in 2013 bijna 36 miljoen artikelen in beslag genomen bij de EU-grenzen. Bijna 87 miljoen gevallen werden onderzocht. De in beslag genomen goederen zijn veelal sportschoenen (18%) en kleding (17%). Veel namaakkleding, -schoenen, -tassen en –accessoires worden via internet besteld en komen zo bij de consument terecht. Van alle in 2013 geregistreerde gevallen werd ongeveer tweederde in de post onderschept. In de postpakketten zaten vooral namaakmerken sportschoenen (24%) en tassen (16%).

Regelgeving
De Europese commissie heeft besloten dat nagemaakte producten ook binnen de EU in beslag kunnen worden genomen als deze op ‘doorreis’ zijn. Een EU-land is dan niet de eindbestemming van het product.