TOP

Hart voor de zaak: Zandbergen Schoenen in Bunschoten-Spakenburg *

Sinds 2004 runt Rita Zandbergen – derde generatie – Zandbergen Schoenen in Bunschoten-Spakenburg, een bedrijf dat haar opa en oma in 1932 oprichtten.

“Ik ben geboren in een schoenendoos, grap ik wel eens. Schoenen zitten in onze genen. Tien jaar geleden heb ik de zaak overgenomen van mijn vader. En Dominique, mijn 19-jarige dochter, kan niet wachten tot het straks haar beurt is. Verkoop, administratie, inkoop: ze helpt mij met alles mee. Het verkopen van schoenen zit in je bloed, dat kun je bijna niet leren. Je moet er een enorme passie voor hebben.”

Verhuisd en veranderd

“Drie jaar geleden is Zandbergen Schoenen – met collecties voor mannen, vrouwen en kinderen – na bijna tachtig jaar verhuisd naar een nieuw pand. Dat was hoognodig: een winkel runnen op vijftig vierkante meter is niet meer van deze tijd. Nu hebben we 360 vierkante meter tot onze beschikking.”

“Behalve de fysieke winkel is ook de collectie veranderd sinds ik eigenaar ben. De oudere comfortklant die bij mijn vader kwam voor pantoffels en klassieke Ecco’s is niet meer. Op een natuurlijke manier heb ik afscheid genomen van deze producten en de bestaande klanten als het ware heropgevoed. Dat kan omdat wij in een dorp zitten. In een stad zijn mensen gehaaster en lopen sneller langs of door je zaak. Onze klanten eten gezellig een visje in de haven en lopen daarna op hun gemak naar ons voor nieuwe schoenen. Hierdoor krijg ik ze makkelijker mee.”

Geuren en beleving

“Niet veranderd is de sfeer in de winkel. Het welkome gevoel. We praten niet over klanten maar over gasten. We trekken zelf de schoenen aan bij de mensen en al ruim dertig jaar krijgen ze van ons een kopje koffie. Dit laatste zie je nu allerlei winkeliers krampachtig doen omdat de klandizie daalt, maar zo werkt het natuurlijk niet. Je moet het doen vanuit een welgemeend gevoel, niet enkel vanuit een commerciële gedachte.”

“Ik verkoop een beleving, een feestje. Tot in de kleinste details. Van prachtig ingepakte cadeaubonnen en luxe tasjes, tot water in een karaf met mooie glazen. Ook doen wij aan geurmanagement in de winkel. Zodra je bij ons binnenstapt, ruikt het al gezellig. Je moet mensen hebberig maken, vertroetelen. Want juist dát maakt winkelen leuk. Internet biedt deze extra’s niet en daarom geloof ik er heilig in dat winkels die een beleving verkopen, overleven.”

Advies

“Mijn advies? Doe inspiratie op. Ga op reis. Focus je niet alleen op Cast. In Londen zag ik bijvoorbeeld hoe mensen weer snakken naar het oude vertrouwde; voor filterkoffie stonden ze urenlang in de rij. Dat gevoel neem ik mee naar de winkel. Zo poetsen we schoenen op traditionele wijze met schoensmeer en een borstel en vertellen we klanten steeds vaker de bijzondere verhalen achter een schoen of merk.”

Trends en prikkels

“Ik ben fel op het behalen van mijn doelen en targets, maar wel op een oprechte manier. Een lakschoen die kan scheuren, een model dat niet bij een klant past: ik zeg het eerlijk, hoe eng ik dat soms ook vind. Ondernemen in deze tijd vind ik sowieso spannend. Het gaat allemaal zo snel. Gisteren moest de neus rond, morgen puntig. Je moet er echt bovenop zitten en vroegtijdig nieuwe trends durven inkopen. Daarom lees ik de bladen aandachtig en luister ik goed naar trendwatchers zoals Lidewij Edelkoort.”

“Neem de huidige witteschoenentrend. Ik twijfelde of ik het wel aandurfde om nu al zoveel witte modellen in te kopen, maar met name de witte sneakers van Gino B en K&S vliegen de deur uit. Ik heb er een paar gek gekleurde Missoni-sokken ingestopt en toen een foto voor Facebook gemaakt. Daar komen mensen op af.”

Eenheidsworst

“Voor mezelf leg ik de lat steeds hoger om bijzondere snoepjes te vinden, bijvoorbeeld van merken als Area Forte, Ash en Bruno Premi. De schoenenwereld begint te veel een eenheidsworst te worden waarbij aan leveranciers wordt gevraagd naar hun top 3. Dat vind ik geen ondernemen. Natuurlijk heb ik ook commerciële collecties, van Gabor, Floris van Bommel en Paul Green, want de zaak moet wel continu blijven draaien. Maar vergeet in de tussentijd niet om mensen te prikkelen met iets bijzonders.”